سابقه و هدف: هیپوپاراتیروئید یکی از عوارض شایع اندوکرین در بیماران تالاسمی ماژور می باشد. در مطالعات متعدد گزارشات متفاوتی از شیوع هیپوپاراتیروئید در بیماران تالاسمی ماژور ایران ارائه شده است و یک برآورد کلی از آن وجود ندارد لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع هیپوپاراتیروئید در بیماران تالاسمی ماژور ایران به روش مرور سیستماتیک و متآنالیز انجام شده است.

مواد و روش­ها: مطالعه حاضر براساس چک لیست PRISMA برای مطالعات مرور سیستماتیک و متاآنالیز انجام شد. برای دستیابی به مستندات مرتبط با استفاده از کلیدواژه های استاندارد در بانک های اطلاعاتی ملی و بین المللی Magiran، Iranmedex، SID، Medlib، Scopus، PubMed، Science Direct، Cochrane، Web of Science،  Springer، Online Library Wiley و همچنین موتورجستجوی Google Scholar بدون محدویت زمانی تا سال 1395 جستجو انجام شد.

یافته ها: در 19 مطالعه، 3219 بیمار تالاسمی ماژور مورد بررسی قرار گرفتند. شیوع هیپوپاراتیروئید در بیماران تالاسمی ماژور ایران 10%( 10-7 CI-95%:) محاسبه گردید. همچنین در بررسی مناطق مختلف ایران، این میزان در غرب (14%)، شرق (18%)، شمال (10%)، جنوب (12%) و مرکز کشور(7%) بدست آمد. شیوع هیپوپاراتیروئید در جنس مونث و مذکر به ترتیب 14 و 9 درصد برآورد گردید.

نتیجه گیری: شیوع هیپوپاراتیروئید در بیماران تالاسمی ماژور بالا می باشد. لذا سیاست گذاری و برنامه ریزی های جدید برای به حداقل رساندن عوارض غدد درون ریز از جمله هیپوپاراتیروئید در بیماران تالاسمی ماژور ایران ضروری به نظر می رسد.